Rifugio Fonda Savio

Zomervakantie 2012 - 27.07.2012

Extract uit het reisverslag "2012 - Dolomieten"

Een heldere maar koude nacht. Het belooft een schitterende dag te worden. Tijdens ons ontbijt (buiten natuurlijk) is er geen wolkje te zien: een prachtige straalblauwe hemel. Nadat we onze pick-nick hebben gemaakt, rijden we tot aan de parking die is voorzien voor de wandeling naar Rifugio Fonda Savio. Deze parking ligt op de weg naar Rifugio Auronzo, vlak voor Lago d'Antorne.

Het eerste deel van de wandeling gaat in de schaduw door de bossen. Op het einde van dat deel smeren we ons goed in met zonnecrème, want de rest van de wandeling is onbeschut en vol in de zon die reeds hevig brandt. Op het ogenblik dat we uit de bossen komen, is de hut al te zien. De rest van de wandeling gaat rustig stijgend omhoog langs de linkerkant van het dal. Jonas zet er vanaf dan stevig de pas in en zal 15 min eerder dan de rest bij de hut aankomen. De hut is schitterend gelegen: terugkijkend van waar we komen, kijken we op de Cristallo-groep, maar klimmen we nog een tiental meter hoger, dan zijn ook de "Drei Zinnen" te zien.

We eten onze pick-nick aan de hut en gaan dan via dezelfde weg terug. Jonas zet er opnieuw flink de pas in. De eerste tientallen meters aan de hut zijn vrij steil (als hulp zijn enkele touwen voorzien). Op het moment dat mama, papa en Lisa dat stukje aan het afdalen zijn (Jonas is dan al lang weg) horen we een Italiaan achter ons enkele keren iets roepen. Wanneer mama zich omdraait, houdt de man het horloge van Jonas in de lucht. Als papa antwoordt: "It's the watch of our son.", zegt de man: "Ah, bambino!". Gelukkig had die man het horloge zien liggen.

Rond 14u staan we terug aan de auto. Omdat we voor 15u met de auto niet op de camping mogen, besluiten we onderweg nog even te stoppen voor een drankje en een dessert in hotel "Dreizinnenblick". Ze blijken alleen maar apfelstrudel te hebben... dat wordt het dus. Papa's koffie is op het moment dat die op het tafel komt nog voor de helft in het kopje. De andere helft ligt in het bordje. Voor bediening geven we een 2 op 10, voor kwaliteit een 5 op 10. Hier stoppen we dus geen tweede keer. Na nog een ommetje langs de Spar in Toblach, zijn we rond 15u30 opnieuw aan de tent. Het is bloedheet en we hebben nergens schaduw. We spannen dus opnieuw ons zeiltje en nemen dan één voor één een verkwikkende douche. Rond 18u gaan we naar restaurant Samyr op de camping. Net zoals vorige keer zijn we zeer snel bediend, was het zeer lekker en absoluut niet duur. Het dessert (cake) en koffie nemen we aan de tent.

Info wandeling